Morgunroðin lýsir bjart á fjøll og skýggj, brátt úr havi rísur sólin blonk og lýggj. Yvir líð og eingir náttardøgg er løgd. Reisist gentur, dreingir upp til dagsins brøgd.
Morgunluftin blíða sál og sinn ger fró. Upp til Guð lat stíga fagurt takkarljóð! Yvir fjallatoppar hevji seg várt mál, sýn, at frískir kroppar goyma fríska sál.
Tøkk, Guð faðir, fyri verju væl í nátt, vit og manndómsvirði, heilsu, lív og mátt! Nú á ungum degi alt á foldum er fult av lívsins gleði, tøkk til tín fram ber.
Ein so dýrur skattur gleðin er á fold; ljósur andi lættur lyftir seg frá mold, vónir vinna veingir, sálin gerst so sterk, fara gentur, dreingir út til dagsins verk.
Skopunar skúli