1. Veturin kom við kulda og kava,
    ringt er hjá seyðinum, hart er at skava,
    kalt er í berligum bóli.
    Lágt stendur sólin, og tíðliga skýmir,
    burtur úr túninum hundurin rýmir,
    inni situr kúrandi Óli.
  2. Gler er í á og skalvur í brekku;
    rínur og hvínur í hvørjari sprekku;
    Óli er grammur í huga,
    situr og hugsar um summar og gleði,
    fuglur var kátur, og lambið var fegið;
    nú hómast ikki ein fluga.
  1. Omman á bríkini sigur frá søgum,
    abbin úr fjøruni kemur við øðum,
    oman kemur maður av Gørðum.
    “Kóka nú kaffi, set rokkin til reiðar!”
    hugnaligt í stovu, um frystir eru teigar.
    Har kemur Klæmint við kørðum

Morgunsangur

Orð: Hans A. Djurhuus