1. Í Gøtu ein dag
    har hendi eitt undur, ei fyrr var tað sæð:
    Tað skramblar sum heglingsæl – luftin var klár –
    tað ýlir av stormi – tó ei rørdist hár,
    og klettarnir spreingjast, sum snarljós teir traff.
    :,: Øll Gøta var paff. :,:
  2. Ei undur var í;
    Í Tróndargjógv undir borðoyarlíð
    lá Tróndur og rembdist, hann spenti so fast,
    at Trøllkonufingur í liðinum brast,
    tó, hvat gjørdi Tróndur, tá mátturin sveik?
    Hann gandaði Geyta, í grøvini lá,
    :,: so Geyti stóð hjá. :,:
  1. Teir heilsaðust so.
    Hoyr olmussudýrið, mær tørvar eitt boð.
    Eg svav her so leingi, eg sigi tær satt,
    eg veit ikki, hvussu í Føroyum er statt.
    Tað gekk ein tíð, aftur í Borðoyarlíð.
  2. Og alt letur skatt,
    og mjøður er bannaður – jú, tað er satt.
    Tað mesta av jørðini fór undir kong. “ –
    Tá suffaði Tróndur: “So aftur í song! –
    Men sig, hvat ger tingið. Nú statt ei og bín!”
    :,: “Jú teir selja grýn;” :,:

Morgunsangur