1. Fagur himin er at sjá,
    stjørnuglógvan, luftin blá,
    stjørnur glampa, stjørnur bleiktra,
    blídliga tær okkum veittra
    upp til himmals foldum frá.
  2. Stjørnulýsið jólanátt
    skein sum vant á himni hátt,
    alt í einum var at skoða
    stjørna blonk á himnaboga
    sum ein lítil stjørnusól.
  3. Tá ið stjørna blonk og blíð
    kom til sjóndar náttartíð,
    søgnin var, at kongur ríkur,
    ongum øðrum kongum líkur,
    skuldi føðast her á fold.
  1. Eystan fóru vísmenn, tá
    henda stjørna var at sjá,
    merkiskong teir vildu finna,
    honum allar sømdir vinna,
    sum her borin var í heim.
  1. Komu teir til Dávids bý,
    sum teir hittu kongin í,
    eingin kongaborg at finna,
    lítil smátta, fátæk kvinna
    ruraði sítt barn í blund.
  1. Stjørna leiddi vísmenn fyrst,
    so teir funnu Jesus Krist;
    okkum við ein stjørna leiðir,
    okkum lívsins gøtu greiðir,
    so vit finna Jesus Krist.
  2. Gøtan liggur ljós og bein,
    tí vár stjørna, bjørt og rein,
    er Guðs sannleiksorðið ríka,
    sum man aldri, aldri svíkja,
    lýsir heim í faðirs høll.

Morgunsangur

Grundtvig 1810. J. Dahl 1912.
Lag: Sl. 68 a og b.

Klaver fylgispæl